اطلاعات داروی آلبومین نرمال سرم

موارد و مقدار مصرف:
الف) شوك
بزرگسالان: ابتدا، مقدار 500 ميلي‌ليتر (محلول پنج درصد) انفوزيون وريدي مي‌شود و سپس برحسب نياز 30 دقيقه بعد تكرار مي‌گردد. مقدار مصرف بر اساس حالت و پاسخ بيمار تغيير مي‌كند. حداكثر مقدار مصرف 250 گرم در 48 ساعت است.
كودكان: ml/kg 20 -10 (از محلول 5%) به صورت انفوزيون وريدي با سرعت ml/min 10-5 تزريق مي‌شود.
ب)كمي پروتئين خون
بزرگسالان: مقدار ml/day 1500-1000 (از محلول پنج درصد) انفوزيون وريدي مي‌شود. حداكثر سرعت انفوزيون 10-5 ميلي‌ليتر در دقيقه مي‌باشد. يا ml 300-200 (از محلول 25%) روزانه به صورت انفوزيون وريدي با سرعت حداكثر ml/min 3 تزريق مي‌شود. مقدار مصرف براساس حالت و پاسخ بيمار تغيير مي‌كند.
پ) سوختگيها
بزرگسالان و كودكان : مقدار مصرف بر اساس وسعت سوختگي و حالت بيمار متفاوت است. معمولاً غلظت نگهدارندة آلبومين پلاسما 3-2 گرم در دسي‌ليتر است.
ت) زيادي بيلي‌روبين خون
نوزادان: 2-1 ساعت قبل از انتقال خون، g/kg 1 آلبومين ( ml/kg 4 از محلول 25%) انفوزيون وريدي مي‌شود.
نوزادان در معرض خطر بالا با سطح پايين پروتئين سرم: ml/kg 8/1-4/1 (از محلول 25%) انفوزيون وريدي مي‌شود.
موارد منع مصرف و احتياط:
موارد منع مصرف: بيماراني كه به دارو حساسيت دارند.
موارد احتياط: در بيماران مبتلا به افزايش فشارخون، بيماري قلبي، عفونت شديد ريوي، كم‌خوني مزمن و شديد يا كاهش آلبومين خون به همراه ادم محيطي با احتياط فراوان مصرف شود.
عوارض جانبي:
اعصاب مرکزي: تب، سردرد.
عضلاني ـ اسكلتي: درد پشت.
تنفسي: تغييرات تنفسي، ديس‌پنه، ادم ريوي.
قلبي ـ عروقي: افزايش بار مايع عروقي بعد از انفوزيون سريع، كمي فشارخون، تاكيكاردي.
پوست: كهير، راش.
دستگاه گوارش: افزايش ترشح بزاق، تهوع، استفراغ.
ساير عوارض: لرز، تب.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: علائم زيادي بار عروقي، مانند افزايش فشار وريدي و اتساع وريدهاي گردن، يا خيز ريوي (ناشي از افزايش حجم خون).
درمان: سرعت انفوزيون را تا حد باز نگه‌ داشتن وريد بايد كاهش داد و درمان را مجدداً ارزيابي كرد.
تداخل دارويي:
در صورت تركيب شدن با تعويض پلاسمايي حجم زيادي از آلبومين،‌ مهار كننده‌هاي ACE ممكن است واكنش‌هاي غيرمعمول نشان دهند. قبل از تعويض پلاسمايي، مهار كننده‌هاي ACE را به مدت 24 ساعت قطع كنيد.
مکانيسم اثر:
اثر افزايش دهنده حجم پلاسما: آلبومين پنج درصد كولوئيد خون را تأمين كرده و موجب افزايش حجم پلاسما مي‌شود. آلبومين 25 درصد با ايجاد فشار انكوتيك داخل عروقي به نسبت 5 به 1 موجب انتقال مايعات از فضاي بينابيني به جريان گردش خون مي‌شود و غلظت پروتئين پلاسما را به ميزان ناچيزي افزايش مي‌دهد.
فارماكوكينتيك:
جذب: به ميزان كافي از دستگاه گوارش جذب نمي‌شود. به صورت وريدي مصرف مي‌شود.
پخش: آلبومين حدود 50 درصد از پروتئين‌هاي پلاسما را تشكيل مي‌دهد و كولوئيد خون را تأمين مي‌كند. آلبومين در فضاي داخل عروقي و خارج عروقي مانند پوست، عضلات و ريه‌ها انتشار مي‌يابد. در بيماران دچار كاهش حجم خون در حال گردش، رقت خون ناشي از مصرف آلبومين ساعتها باقي مي‌ماند. در بيماران داراي حجم خون طبيعي، پروتئين و مايعات اضافي دفع مي‌شوند.
متابوليسم: اگرچه آلبومين در كبد ساخته مي‌شود، ولي در افراد سالم كبد هيچ نقشي در كليرانس آلبومين از پلاسما ندارد.
دفع: مصرف دارو، ساخت آلبومين در كبد را كاهش مي‌دهد و موجب افزايش كليرانس آلبومين، در صورت بالا بودن فشار انكوتيك پلاسما، مي‌گردد. در بعضي حالات پاتولوژيك، كبد، كليه‌ها يا روده‌ها ممكن است مكانيسم‌هاي دفع آلبومين را فراهم سازند.
اشكال دارويي:
Injection, Solution : 20% (10ml, 50ml, 100ml, 250ml, 500ml), 5% (100ml, 250ml, 500ml)31
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: فرآورده خوني
طبقه‌بندي درماني: پروتئين پلاسما
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: ردة C
نام‌هاي تجاري:
Albumin Biotest, Albuminative, Grifols 20%, Human Albumin Baxter, Octalbin, Uman Albumin, Vialebex, Human Albumin Behring,
ملاحظات اختصاصي
1- محلول بايد به رنگ كهربايي روشن باشد. در صورت كدربودن محلول و يا وجود ذراتي در آن، بايد از مصرف آن خودداري كرد. محلول بايد در دماي اتاق نگهداري گردد و از منجمد كردن آن بايد خودداري شود.
2- محلول باز شده را بايد به سرعت مصرف كرد و باقيمانده آن را بعد از چهار ساعت دور ريخت. محلول ماده محافظ ندارد و پايدار نيست.
3- در صورت لزوم، براي تزريق مي‌توان فرآورده آلبومين را با محلول نمكي نرمال يا دكستروز پنج درصد رقيق كرد. از فيلتر پنج ميكروني يا بزرگتر بايد استفاده كرد و از استفاده از فيلتر 22/0 ميكروني بايد خودداري كرد.
4- قبل از شروع انفوزيون، بيمار بايد به طور كامل هيدراته شود. اين فرآورده را مي‌توان بدون در نظر گرفتن گروه خون مصرف كرد.
5- اين محلول نبايد سريع انفوزيون شود. سرعت انفوزيون بر اساس سن بيمار، حالت و تشخيص بيماري تعيين مي‌شود. در بيماران مبتلا به شوك ناشي از كمي حجم خون، محلول پنج درصد با سرعت حداكثر تا 4-2 ميلي‌ليتر در دقيقه انفوزيون مي‌شود و محلول 25 درصد (به صورت رقيق يا رقيق نشده) با سرعت حداكثر تا يك ميلي‌ليتر در دقيقه انفوزيون مي‌گردد. در بيماران داراي حجم طبيعي خون، محلول پنج درصد با سرعت حداكثر تا 10-5 ميلي‌ليتر در دقيقه، و محلول 25 درصد (به صورت رقيق يا رقيق نشده) با سرعت حداكثر تا 3-2 ميلي‌ليتر در دقيقه انفوزيون مي‌شود. حداكثر مصرف 250 گرم در 48 ساعت است.
6- مقدار مصرف مايعات و دفع آنها، ميزان هموگلوبين، هماتوكريت، پروتئين، و الكتروليت سرم بايد پيگيري شوند تا مقدار مصرف مداوم دارو تعيين شود.
7- قبل از رقيق شدن با محلول‌هاي وريدي هر ليتر تمام محلول‌هاي تجارتي آلبومين 160-130 ميلي‌ اكي‌والان‌سديم دارند. هر شيشه ml 50 محتوي 8-7 ميلي‌اكي‌والان‌سديم مي‌باشد. اين تركيب به عنوان آلبومين با نمك پايين (poor salt) شناخته مي‌شود.
8- هدف نگهداري سطح آلبومين پلاسما g/dl 3-2 يا فشار انكوتيك 20 (سطح پروتئين توتال سرم g/dl 2/5) مي‌باشد.
9- يك حجم از آلبومين 25% به اندازه 5 حجم از آلبومين 5% رقيق سازي خون و آنمي نسبي ايجاد مي‌كند، يك واحد آلبومين نشان دهنده ml 50 از غلظت 25% بوده و محتواي 5/12 گرم آلبومين مي‌باشد.
نكات قابل توصيه به بيمار
1- مصرف آلبومين را براي بيمار و خانواده‌اش توضيح دهيد.
2- به بيمار توصيه كنيد عوارض جانبي را به سرعت گزارش دهد.
مصرف در كودكان: شيرخواران نارس داراي غلظت‌هاي كم پروتئين سرم ممكن است ml/kg 8/1-4/1 از محلول آلبومين 25% معادل 450-350 ميلي‌گرم آلبومين دريافت كنند.
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
فرآورده‌هاي آلبومين ممكن است غلظت سرمي آلكالن فسفاتاز را افزايش دهند.
تمام فرآورده‌هاي حاوي آلبومين ممكن است غلظت آلبومين پلاسما را افزايش دهند.