سخن بزرگان (لقمان حکیم)
1- زیانکارترین عیبها، عیب خود نادیدن است.((لقمان))
2- ای پسر، مراقب باش که به خاموشی عادت کنی. من از سکوت هیچ گونه شرمسار نشدم، لیکن بسیار وقت سخن گفتم و پشیمانی بردم.((لقمان))
3- چون دوستی اختیار کردی، در حال خشم، وی را آزمایش کن؛ اگر با انصاف باشد، دوستی را شاید و اگر نه از وی دوری کن.((لقمان))
4- تقوا، سرآمد صفت های پسندیده است.((لقمان))
5- جوانمردی آن است که نیازمندان را نرنجانی.((لقمان))
6- پسرم بزرگترین نفرین آن است که همه چیز را تجربه کنی.((لقمان))
7- سخنان سودمند را باید نشر کرد، مانند افشاندن تخم گندم؛ حتی اگر آب و هوا و زمین به رویاندن و بار آوردن دانه ها یاری نرساند، باز در گوشه و کنار خرمن، سنبلها و خوشه های کمی سر دهد و بروید.((لقمان))
8- فرزندم! در دنیا چنان وارد نشو که به آخرتت زیان برساند و آن را چنان رها مکن که سربار مردم شوی.((لقمان))
9- اگر سخن چون نقره است، خاموشی چون زر پربهاست.((لقمان))
10- شر با شر خاموش نمی شود، چنان که آتش با آتش، بلکه شر را خیر فرو می نشاند و آتش را آب.((لقمان))
11- آن که خوراکش کم است، عمرش زیاد و طولانی است.((لقمان))
12- با پیران مشورت کن و از مشورت با کودکان شرم مدار.((لقمان))
13- با زیردستان جدال مکن و آنان را حقیر نشمار.((لقمان))
14- بدترین پریشانی، پریشانی عقل است و بزرگترین مصیبت ها از نادانی برخیزد.((لقمان))
زندگینامه لقمان حکیم :
لُقمان غلام سیاهی بود که در سرزمین سودان چشم به جهان گشود. در برخی کتب از جمله قرآن و گلستان سعدی، او را حکیم دانسته‌اند. گفتنی است که علاوه بر لقمان حکیم از شخصیت دیگری هم با نام لقمان در منابع یاد کرده اند که عمری طولانی داشته است و برخی او را همان لقمان حکیم دانسته اند، اما یقیناً این دو شخص متمایزند.همچنین برخی منابع ازوپ را با لقمان حکیم یکی دانسته‌اند.