سخن بزرگان (نادر شاه افشار)
1- لحظه پیروزی برای من از آن جهت شیرین است که پیران، زنان و کودکان کشورم را در آرامش و شادان ببینم.
2- گاهی سکوتم دشمن را فرسنگها از مرزهای خودش نیز به عقب می نشاند.
3- کمربند سلطنت، نشان نوکری برای سرزمین من است. نادرها بسیار آمده اند و باز خواهند آمد، اما ایران و ایرانی باید همیشه در بزرگی و سروری باشد؛ این آرزوی تمام عمرم بوده است.
4- هنگامی که برخواستم، از ایران ویرانه ای ساخته بودند و از مردم کشورم بردگانی زبون. سپاه من نشان بزرگی و رشادت ایرانیان در طول تاریخ بوده است؛ سپاهی که تنها به دنبال حفظ کشور و امنیت آن است.
5- کیست که نداند مردان بزرگ از درون کاخهای فرو ریخته به قصد انتقام بیرون می آیند؛ انتقام از خراب کننده. ندایی در درونم می گفت : برخیز، ایران تو را فراخوانده است و برخواستم.
6- میدان جنگ می تواند میدان دوستی نیز باشد؛ اگر نیروهای دو طرف میدان به حقوق خویش بسنده کنند.
7- از دشمن بزرگ نباید ترسید، اما باید از صوفی منشی جوانان واهمه داشت. جوانی که از آرمانهای بزرگ فاصله گرفت، نه تنها کمک جامعه نیست، بلکه [ همچون ] باری به دوش هموطنانش است.
8- اگر جانبازی جوانان ایران نباشد نیروی دهها نادر هم به جایی نخواهد رسید.
9- شاهنامه ی فردوسی خردمند، راهنمای من در تمام زندگی بوده است.
10- فتح هند باعث سرافرازی نبود؛ برای من دستگیری متجاوزین و سرسپردگانی مهم بود که بیست سال کشورم را ویران ساخته و جنایت و غارت را در حد کمال بر مردم سرزمینم روا داشتند. اگر در پی افتخار بودم پادشاهان اروپا را به بردگی می گرفتم که آن هم از جوانمردی و خوی ایرانی من به دور بود.
11- هر سربازی که بر زمین می افتد و روحش به آسمان پر می کشد نادر می میرد و به گور سیاه می رود. نادر به آسمان نمی رود، نادر آسمان را برای سربازانش می خواهد و خود بدبختی و سیاهی را. او همه ی این فشارها را برای به ثمر رساندن ایران بزرگ به جان می خرد؛ پیشرفت و به قدرت رسیدن ایران تنها عاملی است که فریاد حمله را از گلوی غمگینم به در می آورد و مرا بی پروا به قلب سپاه دشمن می راند...
12- برای زمینهای کشورم هیچ زمان گفتگو نمی کنم، بلکه آن را با قدرت فرزندان کشورم به دست می آورم.
13- سکوت شمشیری است که من همیشه از آن بهره جسته ام.
14- تمام وجودم را برای سرفرازی میهن بخشیدم، به این امید که افتخاری ابدی برای کشورم کسب کنم.
15- خردمندان و دانشمندان سرزمینم؛ آزادی زمینهای کشور با سپاه من و تربیت نسلهای آینده با شما. اگر سخن شما مردم را آگاهی بخشد دیگر نیازی به شمشیر نادرها نخواهد بود.
زندگینامه نادر شاه افشار :
نادرقلی ملقب به تهماسب‌قلی خان و نادر شاه افشار از ایل افشار خراسان از ۱۱۱۴ تا ۲۸ خرداد ۱۱۲۶ خورشیدی یا ۳۰ خرداد، پادشاه ایران و بنیانگذار دودمان افشاریه است. او از مشهورترین پادشاهان ایران، پس از اسلام است و بسیاری از مورخین او را قدرتمندترین پادشاه ایرانی بعد اسلام می‌دانند[نیازمند منبع] که سرکوب افغان ها و بیرون راندن عثمانی و روسیه از کشور و تجدید استقلال ایران و نیز فتح هندوستان و ترکستان و جنگهای پیرزومندانه او سبب شهرت بسیارش گشت. به او در اروپا لقب «آخرین جهانگشای شرق»، «ناپلئون ایران» و «اسکندر دوم» نیز داده‌اند.