اطلاعات داروی تئوفيلين
دارو مورد نظر را انتخاب کنید
موارد و مقدار مصرف:
الف) رفع نشانه هاي اسپاسم نايژه‌اي در بيماراني که به‌طور معمول تئوفيلين مصرف نمي کنند و رفع سريع علائم حاد در آنها ضروري است.
مقدار حمله‌اي: دوز بارگزاري مقدار mg/kg 6 مصرف و پس از آن ، به ترتيب زير تجويز مي شود:
بزرگسالان غير سيگاري: مقدار mg/kg 3 دوبار به فاصله شش ساعت و سپس ، mg/kg 3 هر هشت ساعت مصرف مي شود.
بزرگسالان مسن تر مبتلا به بيماري قلبي ـ ريوي: مقدار mg/kg 2 دوبار به فاصله شش ساعت و سپس ، mg/kg 2 هر هشت ساعت مصرف مي شود.
بزرگسالان مبتلا به نارسايي احتمالي قلب (CHF) يا نارسايي کبد: مقدار mg/kg 2 دوبار به فاصله هشت ساعت و سپس، mg/kg 2ـ1 هر 12 ساعت مصرف مي شود.
کودکان 16ـ9 ساله و جوانان سيگاري: مقدار mg/kg 3 سه بار به فاصله چهار ساعت ، و سپس، mg/kg 4 هر شش ساعت مصرف مي شود.
نوزادان و کودکان کوچکتر از شش ماه: مقدار مصرف براي هر فرد به جداگانه تنظيم مي شود. سطح سرمي تئوفيلين بايد زير mcg/ml 10 در نوزادان تازه متولد شده و زير mcg/ml 20 در نوزادان بزرگتر حفظ شود.
مقدار حمله‌اي در کودکان کوچکتر از شش ماه: مقدار mg/kg 1 به ازاي هر mcg/ml 2 افزايش در غلظت تئوفيلين مصرف و پس از آن دارو به ترتيب زير تجويز مي شود:
شيرخواران هشت هفته‌اي تا شش ماهه: مقدار mg/kg 3-1 هر شش ساعت مصرف مي شود.
شيرخواران 8ـ4 هفته‌اي: mg/kg 2-1 هر هشت ساعت مصرف مي شود.
شيرخواراني که تا چهار هفته سن دارند: مقدار mg/kg 2-1 هر 12 ساعت مصرف مي گردد.
شيرخواران نارس (کمتر از 40 هفته سن جنيني): مقدار mg/kg 1 هر 12 ساعت مصرف مي شود.
ب) رفع نشانه هاي اسپاسم نايژه در بيماراني که به طور معمول تئوفيلين مصرف مي کنند.
بزرگسالان و کودکان: دوز بارگزاري معادل mg/kg 0.5، از راه خوراکي غلظت پلاسمايي را حدود mcg/ml 1 افزايش مي دهد. در شرايط دلخواه، مقدار مصرف بر اساس غلظت موجود تئوفيلين تنظيم مي شود. بعضي از پزشکان توصيه مي کنند که در مواردي اضطراري mg/kg 5/2 از شکل داراي جذب سريع دارو مصرف شود، به شرط آنکه هيچ گونه علائم مسموميت وجود نداشته باشد.
پ) پيشگيري از آسم نايژ هاي، اسپاسم نايژه‌اي ناشي از برونشيت مزمن و آمفيزم.
بزرگسالان و کودکان: mg/kg/day 16 در مقادير منقسم هر 8ـ6 ساعت مصرف مي شود. حداکثر مقدار مصرف mg/ day 400 است. مقدار مصرف به ميزان 25% در فواصل 3ـ2 روز ، تا دستيابي به حداکثر مقدار مصرف روزانه، افزايش مي يابد:
بزرگسالان: مقدار mg/kg/day 13 يا mg/ day 900 در مقادير منقسم مصرف مي شود.
کودکان 16ـ12 ساله: mg/kg/day 18 در مقادير منقسم مصرف مي شود. بيش از mg/ day 900 استفاده نشود.
کودکان 12ـ9 ساله: mg/kg/day 20 در مقادير منقسم مصرف مي شود. بيش از mg/ day 900 استفاده نشود.
کودکان کوچکتر از 9 سال: mg/kg/day 24 در مقادير منقسم مصرف مي شود. بيش از mg /day 900 استفاده نشود.
توجه: تنظيم مقدار مصرف براي هر فرد جداگانه ضروري است. بايد از غلظت پلاسمايي و غلظت ميانگين آن براي تخمين مقدار مصرف مورد نياز استفاده نمود. غلظت درماني دارو mcg/ml 20-10 است. تمام مقادير مصرف براساس تئوفيلين بدون آب و وزن بدون چربي بدن بيان شد ه‌اند.
موارد منع مصرف و احتياط:
تداخل دارويي
در صورت مصرف همزمان با ليتيم، دفع ليتيم افزايش مي يابد. در صورت مصرف همزمان با سايمتيدين، آلوپورينول (مصرف مقادير زياد)، پروپرانولول، CCBها، کورتيکواستروئيدها، داروهاي ضد بارداري، اينترفرون، ماکروليدها، مگزيلتين، کينولون‌ها و تيابندازول ممکن است غلظت سرمي تئوفيلين را افزايش دهد.
باربيتوراتها، فني توئين ذغال فعال و ريفامايسين‌ها، غلظت پلاسمايي تئوفيلين را کاهش مي دهند و نيز تئوفيلين مي تواند سطح فني توئين را افزايش دهد.
داروهاي مسدود کننده گيرنده بتا آدرنرژيک ، داراي اثر فارماکولوژيک آنتاگونيستي در مقابل تئوفيلين هستند.
همچنين مي توانند حذف تئوفيلين را کاهش دهند.
مصرف همزمان کاربامازپين، ايزونيازيد و مدرهاي لوپ غلظت تئوفيلين را تغيير مي دهند.
مصرف همزمان مقادير زياد کاکائو باعث مهار متابوليسم تئوفيلين مي شود.
مصرف کافئين باعث افزايش عوارض CNS و قلبي مي گردد.
غذا جذب دارو را تسريع مي نمايد. بهتر است دارو با شکم خالي مصرف شود.
سيگار و حشيش حذف تئوفيلين را افزايش مي دهند.
تداخل دارويي:
عوارض جانبي
اعصاب مرکزي : تحريک پذيري، بي قراري، سردرد، بي خوابي، سرگيجه، انقباضات عضلاني، تحريک پذيري، تشنج.
قلبي ـ عروقي: طپش قلب، کمي فشار خون، تاکيکاردي سينوسي، آريتمي، اکسترا سيستول، گر گرفتگي.
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، درد اپي گاستر.
تنفسي: تاکي پنه، ايست تنفسي.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: تهوع، استفراغ، بي خوابي، تحريک پذيري، تاکيکاردي، اکستراسيستول، تاکي پنه، حملات تشنجي تونيک ـ کلونيک.
شروع مسموميت ممکن است ناگهاني و شديد باشد و آريتمي و حملات ناگهاني تشنجي به عنوان اولين علائم بروز کنند.
درمان: بيمار را وادار به استفراغ مي کنند، مگر آنکه دچار تشنج شده باشد. بعد از آن، ذغال فعال و داروهاي مسهل تجويز مي شود. آريتمي را مي توان با ليدوکائين و حملات ناگهاني تشنجي را با تزريق وريدي ديازپام درمان کرد. دستگاه تنفسي و گردش خون بايد حمايت شوند.
مکانيسم اثر:
اثر گشادکننده نايژه: اين دارو ممکن است از طريق مهار فسفودي استراز و افزايش غلظت AMP، سلولي يا اعمال اثر آنتاگونيستي بر گيرنده‌هاي آدنوزين در نايژه اثر کند و موجب شل شدن عضلات صاف شود.
همچنين، اين دارو حساسيت مرکز تنفسي به CO2 در بصل النخاع را افزايش مي دهد و از طول مدت دوره‌هاي آپنه مي کاهد. اين دارو از خستگي عضلاني، بخصوص ديافراگم نيز جلوگيري مي کند.
فارماکوکينتيک
جذب: به خوبي جذب مي شود. سرعت اثر دارو و زمان لازم براي شروع اثر آن به شکل دارويي مصرف شده بستگي دارد. غذا ممکن است بر سرعت جذب اين دارو تأثير بگذارد.
پخش: در سرتاسر مايعات خارج سلولي انتشار مي يابد. غلظت درماني اين دارو در پلاسما mcg/ml 20-10 است، ولي بسياري از بيماران به غلظتهاي کمتر پاسخ مي دهند.
متابوليسم: در کبد به اجزاي غيرفعال متابوليزه مي شود. نيمه عمر دارو در بزرگسالان 9ـ7 ساعت، در کساني که سيگار مي کشند 5ـ4 ساعت، در شيرخواران نارس 30ـ20 ساعت و در کودکان 5ـ3 ساعت است.
دفع: حدود 10 درصد دارو به صورت تغيير نيافته در ادرار دفع مي شود. متابوليتهاي آن عبارت اند از 1 و 3 ـ اسيد دي متيل اوريک، 1ـ اسيد ميتل اوريک و 3ـ متيل گزانتين.
فارماكوكينتيك:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط شناخته شده به گزانتينها مانند کافئين، زخم فعال معده و تشنج.
موارد احتياط: اختلال عملکرد قلبي يا گردش خون، ديابت، گلوکوم، زيادي فشارخون، پرکاري تيروئيد، بيماران سالمند، نوزادان، کودکان، بيماران مبتلا به COPD، بيماري کبدي يا کليوي، زخم معده، هيپوکلسمي شديد، آنژين، سکته قلبي و حساسيت به سولفيت ها.
اشكال دارويي:
Tablet: 200mg
Tablet, Extended Release: 100, 200mg
Capsule, Extended Release, Pellets: 200mg
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: مشتق گزانتين.
طبقه‌بندي درماني: گشاد کننده نايژه.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
نکات قابل توصيه به بيمار
1ـ دارو را طبق دستور پزشک مصرف نماييد. در آن صورت فراموش کردن يک نوبت مصرف دارو، به محض يادآوردن، آن را مصرف نماييد، ولي مقدار مصرف بعدي را دوبرابر نکنيد.
2ـ دارو را سر ساعت معين مصرف نماييد.
3ـ در صورت بروز عوارض جانبي و علائم مسموميت به پزشک مراجعه کنيد.
4ـ از مصرف بيش از حد غذاها و نوشيدنيهاي گزانتين دار خودداري کنيد.
5ـ در بيماران سالخورده در آغاز درمان احتياط بروز سرگيجه وجود دارد.
مصرف در كودكان: اين دارو در نوزادان بايد با احتياط تجويز شود. کودکان نسبت به بزرگسالان معمولاً به مقادير بيشتري (بر اساس mg/kg) از دارو نياز دارند.
مصرف در شيردهي: اين دارو در شير ترشح مي شود و ممکن است موجب تحريک پذيري، بي خوابي، يا کج خلقي در شيرخواران شود. مادر يا بايد مصرف دارو را قطع نمايد و يا به نوزاد خود شير ندهد.
ملاحظات اختصاصي
1ـ شکل قرص اين دارو نبايد خرد يا جويده شود.
2ـ علائم حياتي بيمار پيگيري شوند و بيمار از نظر بروز علائم و نشانه‌هاي مسموميت تحت مراقبت باشد.
3ـ اندازه گيري غلظت سرمي تئوفيلين براي بيماراني که دارو را به مدت طولاني مصرف مي کنند، توصيه مي شود. در شرايط دلخواه، غلظت دارو بايد بين mcg/ml 20-10 باشد. اين غلظت بايد هر شش ماه اندازه گيري شود. اگر غلظت سرمي دارو کمتر از mcg/ml 10 باشد ، مقدار مصرف بايد حدود 25 درصد مقدار مصرف روزانه افزايش يابد. اگر غلظت سرمي دارو بين mcg/ml 25-20 باشد ، مقدار مصرف بايد حدود 10 درصد مقدار مصرف حدود 25 درصد مقدار مصرف روزانه کاهش يابد. اگر غلظت سرمي دارو بيش از mcg/ml 30 باشد ، دو نوبت مصرف بعدي بايد حذف شوند و مقدار مصرف حدود 50 درصد مقدار مصرف روزانه کاهش يابد. غلظت سرمي دارو به طور مرتب اندازه گيري شود.
الف) رفع نشانه هاي اسپاسم نايژه‌اي در بيماراني که به‌طور معمول تئوفيلين مصرف نمي کنند و رفع سريع علائم حاد در آنها ضروري است.
مقدار حمله‌اي: دوز بارگزاري مقدار mg/kg 6 مصرف و پس از آن ، به ترتيب زير تجويز مي شود:
بزرگسالان غير سيگاري: مقدار mg/kg 3 دوبار به فاصله شش ساعت و سپس ، mg/kg 3 هر هشت ساعت مصرف مي شود.
بزرگسالان مسن تر مبتلا به بيماري قلبي ـ ريوي: مقدار mg/kg 2 دوبار به فاصله شش ساعت و سپس ، mg/kg 2 هر هشت ساعت مصرف مي شود.
بزرگسالان مبتلا به نارسايي احتمالي قلب (CHF) يا نارسايي کبد: مقدار mg/kg 2 دوبار به فاصله هشت ساعت و سپس، mg/kg 2ـ1 هر 12 ساعت مصرف مي شود.
کودکان 16ـ9 ساله و جوانان سيگاري: مقدار mg/kg 3 سه بار به فاصله چهار ساعت ، و سپس، mg/kg 4 هر شش ساعت مصرف مي شود.
نوزادان و کودکان کوچکتر از شش ماه: مقدار مصرف براي هر فرد به جداگانه تنظيم مي شود. سطح سرمي تئوفيلين بايد زير mcg/ml 10 در نوزادان تازه متولد شده و زير mcg/ml 20 در نوزادان بزرگتر حفظ شود.
مقدار حمله‌اي در کودکان کوچکتر از شش ماه: مقدار mg/kg 1 به ازاي هر mcg/ml 2 افزايش در غلظت تئوفيلين مصرف و پس از آن دارو به ترتيب زير تجويز مي شود:
شيرخواران هشت هفته‌اي تا شش ماهه: مقدار mg/kg 3-1 هر شش ساعت مصرف مي شود.
شيرخواران 8ـ4 هفته‌اي: mg/kg 2-1 هر هشت ساعت مصرف مي شود.
شيرخواراني که تا چهار هفته سن دارند: مقدار mg/kg 2-1 هر 12 ساعت مصرف مي گردد.
شيرخواران نارس (کمتر از 40 هفته سن جنيني): مقدار mg/kg 1 هر 12 ساعت مصرف مي شود.
ب) رفع نشانه هاي اسپاسم نايژه در بيماراني که به طور معمول تئوفيلين مصرف مي کنند.
بزرگسالان و کودکان: دوز بارگزاري معادل mg/kg 0.5، از راه خوراکي غلظت پلاسمايي را حدود mcg/ml 1 افزايش مي دهد. در شرايط دلخواه، مقدار مصرف بر اساس غلظت موجود تئوفيلين تنظيم مي شود. بعضي از پزشکان توصيه مي کنند که در مواردي اضطراري mg/kg 5/2 از شکل داراي جذب سريع دارو مصرف شود، به شرط آنکه هيچ گونه علائم مسموميت وجود نداشته باشد.
پ) پيشگيري از آسم نايژ هاي، اسپاسم نايژه‌اي ناشي از برونشيت مزمن و آمفيزم.
بزرگسالان و کودکان: mg/kg/day 16 در مقادير منقسم هر 8ـ6 ساعت مصرف مي شود. حداکثر مقدار مصرف mg/ day 400 است. مقدار مصرف به ميزان 25% در فواصل 3ـ2 روز ، تا دستيابي به حداکثر مقدار مصرف روزانه، افزايش مي يابد:
بزرگسالان: مقدار mg/kg/day 13 يا mg/ day 900 در مقادير منقسم مصرف مي شود.
کودکان 16ـ12 ساله: mg/kg/day 18 در مقادير منقسم مصرف مي شود. بيش از mg/ day 900 استفاده نشود.
کودکان 12ـ9 ساله: mg/kg/day 20 در مقادير منقسم مصرف مي شود. بيش از mg/ day 900 استفاده نشود.
کودکان کوچکتر از 9 سال: mg/kg/day 24 در مقادير منقسم مصرف مي شود. بيش از mg /day 900 استفاده نشود.
توجه: تنظيم مقدار مصرف براي هر فرد جداگانه ضروري است. بايد از غلظت پلاسمايي و غلظت ميانگين آن براي تخمين مقدار مصرف مورد نياز استفاده نمود. غلظت درماني دارو mcg/ml 20-10 است. تمام مقادير مصرف براساس تئوفيلين بدون آب و وزن بدون چربي بدن بيان شد ه‌اند.
موارد منع مصرف و احتياط:
تداخل دارويي
در صورت مصرف همزمان با ليتيم، دفع ليتيم افزايش مي يابد. در صورت مصرف همزمان با سايمتيدين، آلوپورينول (مصرف مقادير زياد)، پروپرانولول، CCBها، کورتيکواستروئيدها، داروهاي ضد بارداري، اينترفرون، ماکروليدها، مگزيلتين، کينولون‌ها و تيابندازول ممکن است غلظت سرمي تئوفيلين را افزايش دهد.
باربيتوراتها، فني توئين ذغال فعال و ريفامايسين‌ها، غلظت پلاسمايي تئوفيلين را کاهش مي دهند و نيز تئوفيلين مي تواند سطح فني توئين را افزايش دهد.
داروهاي مسدود کننده گيرنده بتا آدرنرژيک ، داراي اثر فارماکولوژيک آنتاگونيستي در مقابل تئوفيلين هستند.
همچنين مي توانند حذف تئوفيلين را کاهش دهند.
مصرف همزمان کاربامازپين، ايزونيازيد و مدرهاي لوپ غلظت تئوفيلين را تغيير مي دهند.
مصرف همزمان مقادير زياد کاکائو باعث مهار متابوليسم تئوفيلين مي شود.
مصرف کافئين باعث افزايش عوارض CNS و قلبي مي گردد.
غذا جذب دارو را تسريع مي نمايد. بهتر است دارو با شکم خالي مصرف شود.
سيگار و حشيش حذف تئوفيلين را افزايش مي دهند.
تداخل دارويي:
عوارض جانبي
اعصاب مرکزي : تحريک پذيري، بي قراري، سردرد، بي خوابي، سرگيجه، انقباضات عضلاني، تحريک پذيري، تشنج.
قلبي ـ عروقي: طپش قلب، کمي فشار خون، تاکيکاردي سينوسي، آريتمي، اکسترا سيستول، گر گرفتگي.
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، درد اپي گاستر.
تنفسي: تاکي پنه، ايست تنفسي.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: تهوع، استفراغ، بي خوابي، تحريک پذيري، تاکيکاردي، اکستراسيستول، تاکي پنه، حملات تشنجي تونيک ـ کلونيک.
شروع مسموميت ممکن است ناگهاني و شديد باشد و آريتمي و حملات ناگهاني تشنجي به عنوان اولين علائم بروز کنند.
درمان: بيمار را وادار به استفراغ مي کنند، مگر آنکه دچار تشنج شده باشد. بعد از آن، ذغال فعال و داروهاي مسهل تجويز مي شود. آريتمي را مي توان با ليدوکائين و حملات ناگهاني تشنجي را با تزريق وريدي ديازپام درمان کرد. دستگاه تنفسي و گردش خون بايد حمايت شوند.
مکانيسم اثر:
اثر گشادکننده نايژه: اين دارو ممکن است از طريق مهار فسفودي استراز و افزايش غلظت AMP، سلولي يا اعمال اثر آنتاگونيستي بر گيرنده‌هاي آدنوزين در نايژه اثر کند و موجب شل شدن عضلات صاف شود.
همچنين، اين دارو حساسيت مرکز تنفسي به CO2 در بصل النخاع را افزايش مي دهد و از طول مدت دوره‌هاي آپنه مي کاهد. اين دارو از خستگي عضلاني، بخصوص ديافراگم نيز جلوگيري مي کند.
فارماکوکينتيک
جذب: به خوبي جذب مي شود. سرعت اثر دارو و زمان لازم براي شروع اثر آن به شکل دارويي مصرف شده بستگي دارد. غذا ممکن است بر سرعت جذب اين دارو تأثير بگذارد.
پخش: در سرتاسر مايعات خارج سلولي انتشار مي يابد. غلظت درماني اين دارو در پلاسما mcg/ml 20-10 است، ولي بسياري از بيماران به غلظتهاي کمتر پاسخ مي دهند.
متابوليسم: در کبد به اجزاي غيرفعال متابوليزه مي شود. نيمه عمر دارو در بزرگسالان 9ـ7 ساعت، در کساني که سيگار مي کشند 5ـ4 ساعت، در شيرخواران نارس 30ـ20 ساعت و در کودکان 5ـ3 ساعت است.
دفع: حدود 10 درصد دارو به صورت تغيير نيافته در ادرار دفع مي شود. متابوليتهاي آن عبارت اند از 1 و 3 ـ اسيد دي متيل اوريک، 1ـ اسيد ميتل اوريک و 3ـ متيل گزانتين.
فارماكوكينتيك:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط شناخته شده به گزانتينها مانند کافئين، زخم فعال معده و تشنج.
موارد احتياط: اختلال عملکرد قلبي يا گردش خون، ديابت، گلوکوم، زيادي فشارخون، پرکاري تيروئيد، بيماران سالمند، نوزادان، کودکان، بيماران مبتلا به COPD، بيماري کبدي يا کليوي، زخم معده، هيپوکلسمي شديد، آنژين، سکته قلبي و حساسيت به سولفيت ها.
اشكال دارويي:
Tablet: 200mg
Tablet, Extended Release: 100, 200mg
Capsule, Extended Release, Pellets: 200mg
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: مشتق گزانتين.
طبقه‌بندي درماني: گشاد کننده نايژه.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
نکات قابل توصيه به بيمار
1ـ دارو را طبق دستور پزشک مصرف نماييد. در آن صورت فراموش کردن يک نوبت مصرف دارو، به محض يادآوردن، آن را مصرف نماييد، ولي مقدار مصرف بعدي را دوبرابر نکنيد.
2ـ دارو را سر ساعت معين مصرف نماييد.
3ـ در صورت بروز عوارض جانبي و علائم مسموميت به پزشک مراجعه کنيد.
4ـ از مصرف بيش از حد غذاها و نوشيدنيهاي گزانتين دار خودداري کنيد.
5ـ در بيماران سالخورده در آغاز درمان احتياط بروز سرگيجه وجود دارد.
مصرف در كودكان: اين دارو در نوزادان بايد با احتياط تجويز شود. کودکان نسبت به بزرگسالان معمولاً به مقادير بيشتري (بر اساس mg/kg) از دارو نياز دارند.
مصرف در شيردهي: اين دارو در شير ترشح مي شود و ممکن است موجب تحريک پذيري، بي خوابي، يا کج خلقي در شيرخواران شود. مادر يا بايد مصرف دارو را قطع نمايد و يا به نوزاد خود شير ندهد.
ملاحظات اختصاصي
1ـ شکل قرص اين دارو نبايد خرد يا جويده شود.
2ـ علائم حياتي بيمار پيگيري شوند و بيمار از نظر بروز علائم و نشانه‌هاي مسموميت تحت مراقبت باشد.
3ـ اندازه گيري غلظت سرمي تئوفيلين براي بيماراني که دارو را به مدت طولاني مصرف مي کنند، توصيه مي شود. در شرايط دلخواه، غلظت دارو بايد بين mcg/ml 20-10 باشد. اين غلظت بايد هر شش ماه اندازه گيري شود. اگر غلظت سرمي دارو کمتر از mcg/ml 10 باشد ، مقدار مصرف بايد حدود 25 درصد مقدار مصرف روزانه افزايش يابد. اگر غلظت سرمي دارو بين mcg/ml 25-20 باشد ، مقدار مصرف بايد حدود 10 درصد مقدار مصرف حدود 25 درصد مقدار مصرف روزانه کاهش يابد. اگر غلظت سرمي دارو بيش از mcg/ml 30 باشد ، دو نوبت مصرف بعدي بايد حذف شوند و مقدار مصرف حدود 50 درصد مقدار مصرف روزانه کاهش يابد. غلظت سرمي دارو به طور مرتب اندازه گيري شود.
