اطلاعات و معنی اسم نگار

1- (به معني نگاشتن و نگاريدن)؛ نقش، تصوير؛ 2- (به مجاز) معشوق زيباروي؛ 3- (در قديم) (به مجاز) دختر يا زن زيباروي؛ بت و صنم؛ 4- زيور و زينت؛ 5- نقش نگين؛ 6- (در قديم) رنگين و منقش؛ 7- (اَعلام) نام شهری در شهرستان بردسیر، در استان کرمان.

نگار از مصدر نگاشتن می‌آید. نقشی کشیدن، فضایی را با نقش گل و بته و رنگ های متنوع پر کردن. یکی از مکتب های با اصالت ایرانی در نقاشی مکتب نگارگری خوانده می‌شود. نگار بتی همچون سنگ، مجازا به معشوق دلربا و زیبارو هم گفته می‌شود. نگار نام دخترانه‌ی بسیار خوش‌آهنگی است که در ادبیات فارسی پرطرفدار است و شاعران برای توصیف معشوقشان از این اسم بسیار استفاده کرده اند. "نقش و نگار" برای آرایش و سرخاب سفیداب صورت هم بکار می‌رود. دربین بازیگران و سایر افراد مشهور نام نگار بسیار دیده می‌شود، ازجمله آنها: نگار جواهریان بازیگر توانمند، نگار استخر، بازیگر و عروسک گردان، نگار جوادی نویسنده، نگارعابدی، بازیگر، نگار فروزنده، بازیگر، نگار بوبان نوازنده‌ی عود، نگار جمال خواننده‌ی آذربایجانی. از طرفی نگار به عنوان پسوندی به معنی نگاشتن یا ثبت کردن به اسم های دیگر اضافه می‌شود مثل: لرزه نگار(ثبت کننده‌ی زمین لرزه)، روزنامه نگار( نویسنده‌ی روزنامه)، صورت نگار( نقاش)، نامه نگار( کسی که نامه می‌نویسد)، وقایع نگار( کسی که حوادث مهم تاریخی را ثبت می‌کند).

در ادامه نگار را در چند شعر از شاعران بزرگ ایرانی می‌خوانیم:

به رفتن تذرو و به دیدن بهار
سراسر پر از بوی و رنگ و نگار

فردوسی

چندان نگار دارد رویش که هر زمان
حیران شود نگارگر اندرنگار او

فرخی

سخن هرچه گفتم به دانش ببین
نگاری کن این را و دل را نگین.

اسدی

نگار من که به مجلس نرفت و خط ننوشت
به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

حافظ