آخرین بروزرسانی: "1404-09-10"
پیش شماره تلفن کشور های جهان
پیش شماره تلفن کشور های جهان
کد کشورها (پیش شماره کشورها) عددی است كه با ۰۰ (+) شروع می‌شود و در تماس‌های خارجی باید پیش از وارد کردن شماره تلفن مورد نظر، شماره‌گیری شود. هر کشور کد تلفن مختص به خود را دارد که در تماس‌های تلفنی بین المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به این ترتیب که وقتی قصد دارید با شخصی در خارج از کشور ارتباط تلفنی داشته باشید، قبل از وارد کردن شماره تلفن حتما باید پیش شماره کشور مقصد را شماره‌گیری کنید. لازم به ذکر است که پیش شماره موبایل کشورها تفاوتی با کد آن کشور ندارد. برای نمونه کد ایران ۰۰۹۸ (۹۸+) است و باید در تماس خارجی با موبایل یا تلفن ثابت ایران شماره‌گیری شود. ولی چرا این کد به ایران تعلق گرفته و چه مرجعی دراین‌باره تصمیم گیری کرده است؟ درمجموع، استفاده از پیش شماره کشورها از کجا و چه زمانی آغاز شد؟
چرا کد پیش شماره کشورها ایجاد شد؟
جای تردیدی نیست که اغلب مردم از لزوم شماره‌گیری کد کشورها اطلاع دارند. این کدها از دهه ۷۰ میلادی رایج شدند، ولی ایجاد آن‌ها به سال‌های اولیه دهه ۶۰ می‌رسد. در آن زمان استفاده از تلفن‌های رومیزی قدیمی رواج داشت، به این صورت که فرد برای شماره‌گیری هر عدد باید شماره‌گیر را در جهت عقربه‌های ساعت تا انتها می‌چرخاند. این روش شماره‌گیری پروسه‌ای زمان‌بر بود و ازاین‌رو، شماره تلفن‌ها باید تا حد امکان کوتاه‌تر می‌شدند. در واقع، ایجاد کد یا پیش شماره کشور باعث شد تا شماره تلفن بیشتر از ۱۱ رقم نباشد.
چه کسی مرجع تصمیم‌گیری برای استفاده از پیش شماره کشورها بود؟
اتحادیه بین‌المللی مخابرات یا آی تی یو (ITU) بانی اصلی اعمال پیش شماره کشورها بود. این سازمان یکی از زیرمجموعه‌های سازمان ملل متحد محسوب می‌شود و وظیفه قانون‌گذاری و نیز مدیریت فضای فرکانسی، تدوین استانداردهای تبادل داده و اطلاعات و همچنین کمک به رشد و توسعه ارتباطات در سراسر جهان را بر عهده دارد.
در شماره‌گیری با تلفنی‌های روتاری (یا چرخشی) شماره‌گیری کد یک مسلما بسیار آسان‌تر از ۹ بود. کشورهای پیشرو و قدرتمند در صنعت ارتباطات و نیز کشورهای پرجمعیت اعداد آسان‌تر و تک رقمی مانند ۱+ به‌عنوان پیش شماره کشور خود انتخاب کردند. این کشورها از سیستم ارتباطی پیشرفته‌ای برخوردار بودند و سطح وسیع‌تری از ارتباطات را با سایر کشورها داشتند؛ ازاین‌رو، میزان تماس‌های تلفنی آن‌ها نیز بسیار بالا بود.
یکی از نکته‌های جالب اینکه آفریقا با وجود وضعیت اقتصادی ضعیف‌تر نسبت به کشورهای اروپایی و آمریکا توانست کدهای ردیف ۲+ را به خود اختصاص داد. در این راستا، کشورهای اروپایی کدهای سری ۳+ و ۴+ را دریافت کردند. همچنین، کشورهایی که قدرت و نفوذ بیشتری داشتند، موفق شدند تا کدهای رند مانند ۳۳+ (فرانسه) و ۴۴+ (انگلستان) را به خود اختصاص دهند.
در آن زمان، شبکه ارتباطات اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی (USSR) با وجود وسعت بالای کشور و آمار بالای جمعیتی، بسیار ضعیف بود؛ ولی با این وجود موفق شد تا کد تک رقمی ۷+ را دریافت کند. نکته قابل‌توجه اینکه فقط کشورهای آمریکای شمالی و اتحاد جماهیر شوروی کد پیش شماره تک رقمی دریافت کردند. در حالی که پیش شماره سایر کشورهای دنیا دو یا سه رقمی است. در این راستا، طولانی‌ترین کد به شماره ۹۹۸+ به ازبکستان اختصاص یافت.
