اطلاعات داروی کلسیم فولینات
دارو مورد نظر را انتخاب کنید
موارد و مقدار مصرف:
الف) درمان مصرف بيش از حد آنتاگونيست‌هاي فوليک اسيد (متوترکسات ، تري متوپريم يا پيريمتامين).
بزرگسالان و کودکان: مقدار معادل وزن آنتاگونيست، وريدي يا عضلاني تجويز مي شود. در موارد مصرف بيش از متوترکسات تا 75 ميلي گرم انفوزيون وريدي براي 12 ساعت و سپس 12 ميلي گرم هر 6 ساعت تا 4 دوز تجويز مي شود. براي پيشگيري از عوارض جانبي متوترکسات در دوزهاي معمول 12-6 ميلي گرم عضلاني هر 6 ساعت براي 4 دوز تجويز مي شود.
ب) جلوگيري از مسموميت ناشي از مصرف بيش از حد متوترکسات در درمان سرطان.
بزرگسالان و کودکان: mg/m2 10 خوراکي، عضلاني يا وريدي هر 6 ساعت تا رسيدن سطح خوني متوترکسات به کمتر از mol/ml 05/0 مصرف مي شود.
پ) دفع اثرات سمّي متوترکسات مصرف شده در درمان پسوريازيس شديد.
بزرگسالان و کودکان: مقدار 8-4 ميلي گرم دو ساعت بعد از مصرف متوترکسات تزريق عضلاني مي شود.
ت) درمان مسموميت خوني ناشي از درمان با پيريمتامين.
بزرگسالان و کودکان: دوز کاملاً وابسته به بيمار بوده و بسته به مقدار آنتاگونيست فوليک اسيد و وضعيت باليني بيمار تجويز مي شود.
ث) جلوگيري از سميت ناشي از Trimetrexate زماني که براي درمان پنوموسيستيس کاريني تجويز مي شود.
بزرگسالان: mg/m2 20 خوراکي يا وريدي در عرض 5 الي 10 دقيقه هر 6 ساعت (دوز كلي روزانه mg/m2 80 ). در صورت مصرف خوراکي دوز را مطابق قرص هاي 25 ميلي گرمي تجويز کنيد. تا حداقل 72 ساعت بعد از آخرين دوز متوترکسات دارو را ادامه دهيد. بر مبناي پاسخ هماتولوژيک بيمار دوز را تنظيم کنيد.
ج) سرطان کولورکتال پيشرفته.
بزرگسالان: mg/m2 200 تزريق آهسته وريدي طي 3 دقيقه به همراه mg/m2 37 فلورو اوراسيل روزانه براي 5 روز يا mg/m2 20 تزريق آهسته وريدي طي 3 دقيقه به همراه mg/m 2 425، فلورواوراسيل براي 5 روز. کورس را مي توان هر 4 هفته براي دو دوره يا هر 5-4 هفته تا زماني که بيمار از اثرات سمّي کورس قبلي بهبود يابد تکرار کرد. دوز فلورواوراسيل را بر مبناي بيمار (فردي) تنظيم کنيد.
چ) درمان کم خوني هاي مگالوبلاستيک ناشي از کمبود فولات.
بزرگسالان و کودکان: تا مقدار mg/day 1 تزريق عضلاني مي شود. طول مدت درمان به پاسخ خوني بيمار بستگي دارد.
موارد منع مصرف و احتياط:
موارد منع مصرف: آنمي پرنيشيوز يا آنمي مگالوبلاستيک ناشي از کمبود ويتامين B12.
موارد احتياط: لوکوورين باعث افزايش سميت ناشي از -5 فلورو اوراسيل مي شود و لازم است دوز اين دارو کاهش يابد.
ترکيب کوتريموکسازول به همراه لوکوورين براي درمان فاز حاد PCP در بيماران مبتلا به HIV باعث افزايش ميزان شکست درمان مي شود.
در دوزهاي بالاتر از mg/m2 10 محلول تزريقي را با آب مقطر رقيق کرده و از محلول‌هاي حاوي بنزيل الکل استفاده نکنيد. به خاطر محتواي کلسيمي، محلول‌هاي تزريقي را با سرعت کمتر از mg/min 160 تجويز کنيد. براي تجويز داخل نخاعي استفاده نکنيد.
عوارض جانبي:
پوست: بثورات پوستي ، خارش، اريتم، واکنش‌هاي آنافيلاکتوئيد.
ساير عوارض: خس خس سينه.
مسموميت و درمان
لوکوورين نسبتاً غيرسمّي است. توصيه خاصي براي مصرف بيش از حد اين دارو ارائه نشده است.
تداخل دارويي:
مصرف همزمان با فني توئين، فنوباربيتال و پريميدون غلظت سرمي را کاهش و دفعات بروز حملات تشنجي را افزايش خواهد داد. اگر چه اين تداخل با مصرف همزمان اسيد فوليک به ندرت بروز کرده است، اما بايد با مصرف لوکوورين نيز مورد توجه قرار گيرد. به نظر مي رسد مکانيسم اين اثر افزايش کليرانس متابوليک اين داروها يا انتشار مجدد در مايع مغزي - نخاعي و مغز باشد. فني توئين و پريميدون غلظت سرمي فولات را ممکن است کاهش دهند و سبب بروز نشانه‌هاي کمبود فولات شوند.
مصرف همزمان با فلورواوراسيل باعث افزايش سميت ناشي از آن مي شود.
مکانيسم اثر:
لوکوورين يک مشتق اسيد تتراهيدروفوليک، يعني شکل احياشده اسيد فوليک است. لوکوورين به عنوان يک پيش فاکتور در واکنش‌هاي انتقال گروه هاي يك كربنه در بيوسنتز پورين‌ها و پيريميدن‌هاي اسيدهاي نوکلئيک عمل مي کند. اختلال در ساخت تيميديلات در بيماران مبتلا به کمبود اسيد فوليک ممکن است دليل ساخت ناقص DNA، تشکيل مگالوبلاست، و کم خوني‌هاي مگالوبلاستيك و ماکروسيتيک باشد. لوکوورين يک پادزهر قوي براي اثرات سمّي آنتاگونيست‌هاي اسيد فوليک (پيريمتامين، تري متوپريم و متوترکسات) است.
لوکوورين براي جلوگيري يا کاهش مسموميت ناشي از مصرف مقادير زياد متوترکسات به کار مي رود. اسيد فولينيک سلول‌هاي طبيعي را بدون معکوس کردن اثر متوترکسات، «حفظ» مي کند.
فارماكوكينتيك:
جذب: بعد از مصرف خوراکي، به سرعت جذب مي شود. حداکثر غلظت سرمي فولات بعد از مصرف 15 ميلي گرم دارو در کمتر از دو ساعت حاصل مي شود. افزايش فعاليت فولات سرم و پلاسما بعد از مصرف خوراکي دارو عمدتاً ناشي از 5- متيل تتراهيدروفولات (شکل اصلي ذخير هاي و انتقالي فولات در بدن) است.
پخش: اسيد تتراهيدروفوليک و مشتقات آن در سرتاسر بدن انتشار مي يابند. کبد حاوي تقريباً نيمي از ذخيره تام فولات بدن است.
متابوليسم: لوکوورين در کبد متابوليزه مي شود.
دفع: لوکوورين به صورت 10 - فورميل تتراهيدروفولات و 5, 10 - متينيل تتراهيدروفولات از طريق کليه دفع مي شود. طول مدت اثر دارو 6-3 ساعت است.
اشكال دارويي:
Tablet: 5, 15, 25mg
Injection: 3 mg/ml, 10 mg/ml, 3ml, 10 mg/ml, 5ml, 10 mg/ml, 10ml, 10 mg/ml, 20ml, 125/ml, 5ml
Injection, Powder: 30,100mg
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: مشتق فورميل.
طبقه‌بندي درماني: ويتامين، پادزهر.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
نکات قابل توصيه به بيمار
لوکوورين فقط بايد تحت مراقبت‌هاي پزشکي مصرف شود.
مصرف در سالمندان
1- دارو ممکن است دفعات حمله‌هاي تشنجي را در کودکان مستعد افزايش دهد.
2- براي تهيه محلول تزريقي براي شيرخواران، نبايد از مايعات حاوي بنزيل الکل استفاده شود.
مصرف در شيردهي: ترشح اين دارو در شير مشخص نيست. مصرف اين دارو در دوران شيردهي بايد با احتياط همراه باشد.
ملاحظات اختصاصي
مصرف لوکوورين تا پايين آمدن غلظت پلاسمايي متوترکسات به کمتر از mol/ml 05/0 ادامه يابد.
براي تهيه محلول تزريقي، مقدار پنج ميلي ليتر آب باکتريوستاتيک تزريقي به ويال حاوي 50 ميلي گرم دارو اضافه مي شود.
اين دارو نبايد به عنوان تنها درمان در کم خوني پرنيشيوز يا کمبود ويتامين B12 مصرف شود.
براي درمان مصرف بيش از حد آنتاگونيست‌هاي اسيد فوليک، لوکوورين طي يک ساعت مصرف شود. مصرف دارو با چهار ساعت تأخير بي تأثير است.
علائم حساسيت به دارو، مانند بثورات پوستي، خس خس سينه، خارش و کهير پيگيري شود.
براي تشخيص اختلال احتمالي کليوي بايد هر روز غلظت سرمي کراتينين پيگيري شود.
دارو بايد در يک ظرف مقاوم به نور، در يک جاي کم رطوبت و در درجه حرارت اتاق نگهداري شود.
مصرف همزمان با فورواوراسيل باعث افزايش سميت ناشي از آن مي شود. دوز فلورواوراسيل را کاهش دهيد.
زماني که به دوزهاي بالاتر از 25 ميلي گرم نياز است، بهتر است دارو تزريقي استفاده شود.
لوکوورين مخلوط شده با دکستروز 10%، نرمال سالين ، رينگر و رينگر لاکتات، در صورت نگهداري در دماي اتاق و محافظت از نور، تا 24 ساعت پايدار است.
زماني که همراه با فلورواوراسيل تجويز مي شود، CBC و پلاکت را قبل از هر دوره درمان و سپس هفتگي براي دو دوره اول درمان مانيتور کنيد. همچنين اندازه گيري الکتروليت‌هاي سرم و تست‌هاي کبدي قبل از هر دوره درماني تا 3 دوره و سپس قبل از هر دوره توصيه مي شود.
نام لوکوورين کلسيم را با Leukeran اشتباه نکنيد.
روش تجويز
به خاطر محتواي کلسيم، در موارد مصرف وريدي بيشتر از سرعت mg/min 160 دارو را تجويز نکنيد.
بسته به پروتکل، دارو را مي توان عضلاني، بولوس وريدي يا به صورت انفوزيون (15 دقيقه تا 2 ساعت) استفاده کرد. دارو نبايد همزمان با متوترکسات تجويز شود. معمولاً 24 ساعت بعد از شروع متوترکسات شروع مي شود. اگر در عرض 40 ساعت از مصرف متوترکسات مصرف نشود، اثر متوترکسات روي بافت‌ها غير قابل برگشت است.
براي احياي اثر آنتاگونيست‌هاي فولات، دارو به صورت بولوس وريدي، عضلاني يا خوراکي تجويز مي شود.
در صورت تهوع و استفراغ دارو را خوراکي تجويز نکنيد. دوزهاي بالاي 25 ميلي گرم بهتر است تزريق شوند. فلورواوراسيل بهتر است بعد يا در ميانه انفوزيون لوکوورين تجويز شود. لوکوورين معمولاً به صورت بولوس وريدي يا انفوزيون وريدي (10 تا 120 دقيقه ) تجويز مي شود.
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
لوکوورين ممکن است تشخيص کم خوني پرنيشيوز را پنهان کند.
الف) درمان مصرف بيش از حد آنتاگونيست‌هاي فوليک اسيد (متوترکسات ، تري متوپريم يا پيريمتامين).
بزرگسالان و کودکان: مقدار معادل وزن آنتاگونيست، وريدي يا عضلاني تجويز مي شود. در موارد مصرف بيش از متوترکسات تا 75 ميلي گرم انفوزيون وريدي براي 12 ساعت و سپس 12 ميلي گرم هر 6 ساعت تا 4 دوز تجويز مي شود. براي پيشگيري از عوارض جانبي متوترکسات در دوزهاي معمول 12-6 ميلي گرم عضلاني هر 6 ساعت براي 4 دوز تجويز مي شود.
ب) جلوگيري از مسموميت ناشي از مصرف بيش از حد متوترکسات در درمان سرطان.
بزرگسالان و کودکان: mg/m2 10 خوراکي، عضلاني يا وريدي هر 6 ساعت تا رسيدن سطح خوني متوترکسات به کمتر از mol/ml 05/0 مصرف مي شود.
پ) دفع اثرات سمّي متوترکسات مصرف شده در درمان پسوريازيس شديد.
بزرگسالان و کودکان: مقدار 8-4 ميلي گرم دو ساعت بعد از مصرف متوترکسات تزريق عضلاني مي شود.
ت) درمان مسموميت خوني ناشي از درمان با پيريمتامين.
بزرگسالان و کودکان: دوز کاملاً وابسته به بيمار بوده و بسته به مقدار آنتاگونيست فوليک اسيد و وضعيت باليني بيمار تجويز مي شود.
ث) جلوگيري از سميت ناشي از Trimetrexate زماني که براي درمان پنوموسيستيس کاريني تجويز مي شود.
بزرگسالان: mg/m2 20 خوراکي يا وريدي در عرض 5 الي 10 دقيقه هر 6 ساعت (دوز كلي روزانه mg/m2 80 ). در صورت مصرف خوراکي دوز را مطابق قرص هاي 25 ميلي گرمي تجويز کنيد. تا حداقل 72 ساعت بعد از آخرين دوز متوترکسات دارو را ادامه دهيد. بر مبناي پاسخ هماتولوژيک بيمار دوز را تنظيم کنيد.
ج) سرطان کولورکتال پيشرفته.
بزرگسالان: mg/m2 200 تزريق آهسته وريدي طي 3 دقيقه به همراه mg/m2 37 فلورو اوراسيل روزانه براي 5 روز يا mg/m2 20 تزريق آهسته وريدي طي 3 دقيقه به همراه mg/m 2 425، فلورواوراسيل براي 5 روز. کورس را مي توان هر 4 هفته براي دو دوره يا هر 5-4 هفته تا زماني که بيمار از اثرات سمّي کورس قبلي بهبود يابد تکرار کرد. دوز فلورواوراسيل را بر مبناي بيمار (فردي) تنظيم کنيد.
چ) درمان کم خوني هاي مگالوبلاستيک ناشي از کمبود فولات.
بزرگسالان و کودکان: تا مقدار mg/day 1 تزريق عضلاني مي شود. طول مدت درمان به پاسخ خوني بيمار بستگي دارد.
موارد منع مصرف و احتياط:
موارد منع مصرف: آنمي پرنيشيوز يا آنمي مگالوبلاستيک ناشي از کمبود ويتامين B12.
موارد احتياط: لوکوورين باعث افزايش سميت ناشي از -5 فلورو اوراسيل مي شود و لازم است دوز اين دارو کاهش يابد.
ترکيب کوتريموکسازول به همراه لوکوورين براي درمان فاز حاد PCP در بيماران مبتلا به HIV باعث افزايش ميزان شکست درمان مي شود.
در دوزهاي بالاتر از mg/m2 10 محلول تزريقي را با آب مقطر رقيق کرده و از محلول‌هاي حاوي بنزيل الکل استفاده نکنيد. به خاطر محتواي کلسيمي، محلول‌هاي تزريقي را با سرعت کمتر از mg/min 160 تجويز کنيد. براي تجويز داخل نخاعي استفاده نکنيد.
عوارض جانبي:
پوست: بثورات پوستي ، خارش، اريتم، واکنش‌هاي آنافيلاکتوئيد.
ساير عوارض: خس خس سينه.
مسموميت و درمان
لوکوورين نسبتاً غيرسمّي است. توصيه خاصي براي مصرف بيش از حد اين دارو ارائه نشده است.
تداخل دارويي:
مصرف همزمان با فني توئين، فنوباربيتال و پريميدون غلظت سرمي را کاهش و دفعات بروز حملات تشنجي را افزايش خواهد داد. اگر چه اين تداخل با مصرف همزمان اسيد فوليک به ندرت بروز کرده است، اما بايد با مصرف لوکوورين نيز مورد توجه قرار گيرد. به نظر مي رسد مکانيسم اين اثر افزايش کليرانس متابوليک اين داروها يا انتشار مجدد در مايع مغزي - نخاعي و مغز باشد. فني توئين و پريميدون غلظت سرمي فولات را ممکن است کاهش دهند و سبب بروز نشانه‌هاي کمبود فولات شوند.
مصرف همزمان با فلورواوراسيل باعث افزايش سميت ناشي از آن مي شود.
مکانيسم اثر:
لوکوورين يک مشتق اسيد تتراهيدروفوليک، يعني شکل احياشده اسيد فوليک است. لوکوورين به عنوان يک پيش فاکتور در واکنش‌هاي انتقال گروه هاي يك كربنه در بيوسنتز پورين‌ها و پيريميدن‌هاي اسيدهاي نوکلئيک عمل مي کند. اختلال در ساخت تيميديلات در بيماران مبتلا به کمبود اسيد فوليک ممکن است دليل ساخت ناقص DNA، تشکيل مگالوبلاست، و کم خوني‌هاي مگالوبلاستيك و ماکروسيتيک باشد. لوکوورين يک پادزهر قوي براي اثرات سمّي آنتاگونيست‌هاي اسيد فوليک (پيريمتامين، تري متوپريم و متوترکسات) است.
لوکوورين براي جلوگيري يا کاهش مسموميت ناشي از مصرف مقادير زياد متوترکسات به کار مي رود. اسيد فولينيک سلول‌هاي طبيعي را بدون معکوس کردن اثر متوترکسات، «حفظ» مي کند.
فارماكوكينتيك:
جذب: بعد از مصرف خوراکي، به سرعت جذب مي شود. حداکثر غلظت سرمي فولات بعد از مصرف 15 ميلي گرم دارو در کمتر از دو ساعت حاصل مي شود. افزايش فعاليت فولات سرم و پلاسما بعد از مصرف خوراکي دارو عمدتاً ناشي از 5- متيل تتراهيدروفولات (شکل اصلي ذخير هاي و انتقالي فولات در بدن) است.
پخش: اسيد تتراهيدروفوليک و مشتقات آن در سرتاسر بدن انتشار مي يابند. کبد حاوي تقريباً نيمي از ذخيره تام فولات بدن است.
متابوليسم: لوکوورين در کبد متابوليزه مي شود.
دفع: لوکوورين به صورت 10 - فورميل تتراهيدروفولات و 5, 10 - متينيل تتراهيدروفولات از طريق کليه دفع مي شود. طول مدت اثر دارو 6-3 ساعت است.
اشكال دارويي:
Tablet: 5, 15, 25mg
Injection: 3 mg/ml, 10 mg/ml, 3ml, 10 mg/ml, 5ml, 10 mg/ml, 10ml, 10 mg/ml, 20ml, 125/ml, 5ml
Injection, Powder: 30,100mg
اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: مشتق فورميل.
طبقه‌بندي درماني: ويتامين، پادزهر.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
نکات قابل توصيه به بيمار
لوکوورين فقط بايد تحت مراقبت‌هاي پزشکي مصرف شود.
مصرف در سالمندان
1- دارو ممکن است دفعات حمله‌هاي تشنجي را در کودکان مستعد افزايش دهد.
2- براي تهيه محلول تزريقي براي شيرخواران، نبايد از مايعات حاوي بنزيل الکل استفاده شود.
مصرف در شيردهي: ترشح اين دارو در شير مشخص نيست. مصرف اين دارو در دوران شيردهي بايد با احتياط همراه باشد.
ملاحظات اختصاصي
مصرف لوکوورين تا پايين آمدن غلظت پلاسمايي متوترکسات به کمتر از mol/ml 05/0 ادامه يابد.
براي تهيه محلول تزريقي، مقدار پنج ميلي ليتر آب باکتريوستاتيک تزريقي به ويال حاوي 50 ميلي گرم دارو اضافه مي شود.
اين دارو نبايد به عنوان تنها درمان در کم خوني پرنيشيوز يا کمبود ويتامين B12 مصرف شود.
براي درمان مصرف بيش از حد آنتاگونيست‌هاي اسيد فوليک، لوکوورين طي يک ساعت مصرف شود. مصرف دارو با چهار ساعت تأخير بي تأثير است.
علائم حساسيت به دارو، مانند بثورات پوستي، خس خس سينه، خارش و کهير پيگيري شود.
براي تشخيص اختلال احتمالي کليوي بايد هر روز غلظت سرمي کراتينين پيگيري شود.
دارو بايد در يک ظرف مقاوم به نور، در يک جاي کم رطوبت و در درجه حرارت اتاق نگهداري شود.
مصرف همزمان با فورواوراسيل باعث افزايش سميت ناشي از آن مي شود. دوز فلورواوراسيل را کاهش دهيد.
زماني که به دوزهاي بالاتر از 25 ميلي گرم نياز است، بهتر است دارو تزريقي استفاده شود.
لوکوورين مخلوط شده با دکستروز 10%، نرمال سالين ، رينگر و رينگر لاکتات، در صورت نگهداري در دماي اتاق و محافظت از نور، تا 24 ساعت پايدار است.
زماني که همراه با فلورواوراسيل تجويز مي شود، CBC و پلاکت را قبل از هر دوره درمان و سپس هفتگي براي دو دوره اول درمان مانيتور کنيد. همچنين اندازه گيري الکتروليت‌هاي سرم و تست‌هاي کبدي قبل از هر دوره درماني تا 3 دوره و سپس قبل از هر دوره توصيه مي شود.
نام لوکوورين کلسيم را با Leukeran اشتباه نکنيد.
روش تجويز
به خاطر محتواي کلسيم، در موارد مصرف وريدي بيشتر از سرعت mg/min 160 دارو را تجويز نکنيد.
بسته به پروتکل، دارو را مي توان عضلاني، بولوس وريدي يا به صورت انفوزيون (15 دقيقه تا 2 ساعت) استفاده کرد. دارو نبايد همزمان با متوترکسات تجويز شود. معمولاً 24 ساعت بعد از شروع متوترکسات شروع مي شود. اگر در عرض 40 ساعت از مصرف متوترکسات مصرف نشود، اثر متوترکسات روي بافت‌ها غير قابل برگشت است.
براي احياي اثر آنتاگونيست‌هاي فولات، دارو به صورت بولوس وريدي، عضلاني يا خوراکي تجويز مي شود.
در صورت تهوع و استفراغ دارو را خوراکي تجويز نکنيد. دوزهاي بالاي 25 ميلي گرم بهتر است تزريق شوند. فلورواوراسيل بهتر است بعد يا در ميانه انفوزيون لوکوورين تجويز شود. لوکوورين معمولاً به صورت بولوس وريدي يا انفوزيون وريدي (10 تا 120 دقيقه ) تجويز مي شود.
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
لوکوورين ممکن است تشخيص کم خوني پرنيشيوز را پنهان کند.
